Naber Alaaddin...
Şu İstanbul ne kadar güzel bir şehir. Sabahı akşamı, yazı kışı ayrı güzel. Yine bir bahar akşamı güneş hafif sol karşı tarafımdan kızıla dönmüş, tarihi yarımadanın arkasındaki yerine yerleşmeye hazırlanıyor. Batan güneşin gölgesinde silüet bana, ağzı yukarı bakan bir kasanın anahtarını hatırlatıyor. Zenginliğin anahtarı. Ayaklarımın dibindeki kayalara vuran denizin sesi, karşımdaki manzaranın fon müziğini oluşturuyor. Bir ara hayallerimden kendimi sıyırıp , dünyaya geri döndüm ve arkama dönüp, gelenlere baktım. Uzun bir aradan sonra ilk defa bir araya geliyorduk. Eski dostalar. Bahçeye yerleştirilen yuvarlak masalar henüz boş. Çünkü her yeni gelen, öncelikle ilk gördüğü kişiye takıldığından pek kimsenin oturmaya vakti olmuyor.