Aşk İnsanı Yorar
Ağustos'un ortasında bu soğuk, aşk ateşiyle yanan kalbimin düştüğü ızdıraba yanıt gibi adeta. Ne oldu da bu duruma düştüm. Beş seneyi aşkın süredir devam eden, herkesin kıskandığı bu beraberlik, neden böyle birden bire kesildi. Üniversitenin birinci günü , daha kayıt kuyruğunda sıradayken tanışmıştık. O günden beri hiç ama hiç ayrılmadık. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi. Arkadaşlarımız ailelerimiz dostlarımız hep beraber ne çok mutluyduk. Beraber yürüdüğümüz yolda ayağımıza değen taşlar, şimdiki bu lanet sahildeki taşların acıttığı gibi, acıtmadı ayaklarımı. Herşey seninle beraberken öyle mükemmeldi ki. Ne oldu? Soramıyorum bile. Şarkıya bak, herşey bu ana özgü, özel seçilmiş gibi. "Hiç ayrılamam derken kavuşmak hayal oldu" diyor. Kim yazdı acaba sözlerini. Döner dönmez bakıcam. Neler yaşadı kimbilir. Bak bak bak. "Sevda bahçelerinin çiçekleri hep soldu".... Tıpkı havanın bugün üstüme üstüme kapanması gibi. Bu rüzgara hangi çiçek dayanabilir. Acaba neden yo