Bir Tutam Yaşam

Başlığı görünce , beni tanıyanlar evlilikle ilgili bir şeyler yazacağımı sanmasın. Hiç niyetim yok o konulara girmeye :-) Haftasonu spor salonumuza inmek için bindim asansöre. Yine bir anne-baba-çocuk üçlüsü var içerde. Çocuk felaket ağlıyor. Etini koparıyorlar sanki.

Git Bırakıp Uzaklara Git Ardında Yaşlı Gözlere Kıyıp Git Git Bırakıp Uzaklara Git İstesem de Dön Desem de Hadi Git Git Yalan Sevdalarına Çaresiz Yarınlarına Bu Yürek Buna da Dayanır Alışırım Gözyaşlarıma

Sana gitme demeyeceğim Üşüyorsun ceketimi al Günün en güzel saatleri bunlar Yanımda kal Sana gitme demeyeceğim Gene de sen bilirsin

Yüreğimde zincirler kırılıyor duydun mu  Nefes nefes bu gece sevdanın son vuruşu Sen hiç böyle sevdin mi Sen hiç böyle oldun mu  Baş eğdim yine aşka Ama bu son saygı duruşu

  Tan(π/2)'nin ettiğine bakın. Ne sıkıntılı bir konum. Epsilon kadar solda kalaydın + ∞ 'da olacaktın, mutluluğun dorukları gibi. Ama geçmişin orayı, olmuşun π/2 ama y değerin belli değil. İlerliyeyim desen, epsilon kadar sağa gitsen - ∞ 'a düşücen. Haketmediğin biryer olduğunu düşünüyorsun. Geri geleyim epsilon kadar diyorsun, geçti Bor'un pazarı. Sür sen eşşeğini Niğde'ye. Tadacaksın - ∞ 'un tadını, mecbur. Hızlı geçmek lazım buraları, hızlı.

Dün üç arkadaş buluştuk, Kadıköy'e bira içmeye gittik. Arabayı Postanenin arkasındaki katlı otoparka bıraktık, ve konuşa konuşa çıkıyorduk dışarı. Kestirme olsun diye, merdiveni kullanmadık, araçların çıktığı yerden çıkmaya karar verdik, telepatiyle. Ben önden yürüyordum, bişeyler anlatıyorum diğerlerine. Arkadan "Aman" diye bir ses gelmesiyle, kafamda çatırtı eşliğinde acı hissetmem bir oldu ve kollarıma ağır birşey düştü.