Tarih tekerrürden ibarettir, kaybedenler için

Birşey dilimin ucuna geliyor, hissediyorum ama tam tarif edemiycem.

Sanki bir takım senaryolar verilmiş elimize ve o senaryolardaki rollerimizle sınanıyoruz.

Bir senaryo başarıyla bitirilmeden bir yenisi verilmiyor.

Kaybettikçe başa dönülüyor.

Aynı senaryo , belki farklı kişilerle, belki farklı mekanlarda yeniden önünüze konuyor.

Tıpkı bilgisayar oyunlarındaki gibi Level atlamak için o level'ı başarman gerekiyor, başaramazsan başa dönülüyor.

Bir daha.

Sinir bozucu düzeyde bir daha.

Herkesin bir senaryosu var. Bir amaç için yaşıyoruz. Hatta başaramadıkça hayatımızın rolü haline geliyor :-)

Kimisi işte kaybediyor, kimisi kumarda, kimisi aşkta.

Kaybediyor, bir daha.
Kaybediyor, bir daha.
Kaybediyor, bir daha.

E kaybetme artık.

Yok ... Olmuyor.

Bir azimle yeniden deniyorsun. Yine olmuyor.

Tövbe diyorsun, bir daha denemiycem.

Ama bu senaryo oynanmalı ve bitirilmeli.

Bitiremezsen bir daha oynatıyorlar.

Bitmezse yeni senaryoyu vermiyorlar.

Sanırım Konfiçyüs söylemiş, "Tarih tekerrürden ibarettir".

Bence eksik söylemiş, "Tarih, yalnızca kaybedenler için, tekerrürden ibarettir"

Çünkü kazanan insanlar, yani şanslılar ve hatalarından ders çıkaranlar, bu senaryolardaki rollerinde ufak değişiklikler yapacak güce sahipler. Güçlüler için tarih tekerrür etmiyor.

Başarmak için, yenilmemek için, kaybetmemek için, rolümüzde değişiklik yapmalı, farklı oynamalıyız artık.

Önce kendimizi değiştirmeliyiz.

Yoksa senaryo hep aynı.

Dön dön dur.

Yeni senaryoları görmek için , başarmalıyız.

Başarmak için değişmeliyiz.