KABAHAT KİMDE

 

"Kapat şu televizyonu Cemil, ders çalışıyorum, yarın sınavım iyi  geçmezse, hafta sonu seni ızgara partisine kimse götüremez."

Hiç duymamış gibi yaptı. Speedy Gonzales seyrediyor. Evde başka oda da yok ki. Annemlerin odasında babam horluyor. Salonda annemim misafirleri tıkınıyor. İkimiz ise bir odaya tıkıldık.

"Cemil sana diyorum, lütfen kapa televizyonu. "

"Yaaa abi sus ya. Televizyonu akşam olunca çalıştırmamız yasak ama şimdi gündüz, baksana sokağa" diye dayılandı.

Haklı diye düşündüm önce ama benim de sınava çalışmam lazım. "bana bak, bugünlük seyretme, nolur ya" diyerek orta yol aradım.

"Bana ne"

Hırslanmıştım, takıldı kulağıma. Yakınımda durun oyuncak pilastik dürbünü uzandım aldım, fırlattım kafasına "Kapa şunu"

Bir eğildi, masanın üzerindeki mavi sürahi devrildi, sular etrafa saçıldı, yuvarlandı, tam masadan yere düşecekti ki, yerimden fırladım. Düşmemeliydi, rahmetli anneannemin ölmeden önce su içtiği son sürahiydi, önemliydi. Ama yetişemedim ve düştü ve patladı. Etrafa saçıldı her parçası.

Donmuştum, Cemil de dondu. Bu kabahatım büyüktü, büyüyecekti. Cemil pis pis sırıttı, tısladı. Bunun cezası ne olabilirdi ki. Izgara partisine ben de gidemezdim, o kadar.

İçerden annemin sesi yükseldi "Cem, Cemil ne kırdınız içerde?"

Birbirimize baktık, Cemil hala tıslıyor. "Annemin sürahisi sağlam duruyor umarım" ve  yaklaşan ayak sesleri. Terliklerinin şakırtısından tanırım annemin yürüyüşünü.

Sağlam diyemem, kanıt göstermem lazım, ve etrafta cam kırıkları olayın ispiyoncusu.

"O kırıldı anne... Ama kendi düştü"

"Hiii" dedi ağzını eliyle kapatarak, yerdeki mavi cam parçalarına bakıyordu, o da dondu kaldı. Gözleri nemlendi, ağladı ağlayacak.

Hepsi Cemil'in uslanmaz tavırları yüzünden oldu? O hala pis pis tıslamaya devam ediyordu.

"Nasıl kendiliğinden düştü. İzah et bana çabuk"

"Anne ders çalışıyordum, bir ara sallandık galiba. Deprem mi oldu diyemeden sürahi yuvarlandı düştü"

"Ne depremi, biz niye duymadık?"

"Ne bileyim ben anne, belki ayaktaydın, hissetmedin. Lamba da sallandı ama azıcık"

"Allah allah, anlarız şimdi" diyerek odadan söylene söylene çıktı. "Annemin sürahisi gitti. Neyse kabahat bende, onu çocukların odasına götürmeyecektim. Melahat, Nalan kızlar deprem olmuş ayol. Duydunuz mu sizler?"

Cemil abisine baktı, "Oynama şıkıdım şıkıdım..."